هی روزگار

 

من به درک

 

خودت خسته نشدی

 

از دیدن تصویر تکراریه

 

درد کشیدن من!؟

 

 

 در غمگین ترین لحظات زندگیم شادم

 

بیخیال

 

بگذار کسی نداند که چقدر غمگینم.

 

دلم اغوش میخواهد

 

نه زن        نه مرد

 

خدایا زمین نمیای؟

 

 

 

 

 

اگر این زندگی باشه

 

اگر این سهمم از دنیاست

 

من از مردن هراسم نیست

 

یه حسی دارم این روزا

 

که گاهی با خودم میگم

 

شاید مردم حواسم نیست

 

خدای من

 

نه انقدر پاکم که کمکم کنی

 

و نه انقدر بدم که رهایم کنی

 

میان این دو گمم

 

هم خود را و هم تو را ازار میدهم

 

هر چقدر تلاش کردم

 

نتوانستم انی باشم که تو خواستی

 

و هرگز دوست ندارم انی باشم که تو رهایم کنی

 

انقدر بی تو تنها هستم

 

که بی تو یعنی هیچ یعنی پوچ

 

خدایا هیچ وقت رهایم نکن

قایقی خواهم ساخت...

 

 

تو چه گفتی سهراب؟

 

با کدوم عمر دراز؟

 

نوح اگر کشتی ساخت عمر خود را گذراند

 

با تبر روز و شبش بر درختان افتاد

 

سالیان طول کشید

 

عاقبت اما ساخت

 

پس بگو ای سهراب ...... شعر نو خواهم ساخت

 

بیخیال قایق

 

یا که میگفتی

 

تا شقایق هست زندگی بایدکرد...

 

این سخن یعنی چه؟

 

با شقایق باشی ... زندگی خواهی کرد؟

 

سهراب این شعر و سخن یک خیال پوچ است

 

پس اگر میگفتی

 

تا شقایق هست حسرتی باید خورد

 

جمله زیباتر میشد.

 

تو ببخشم سهراب

 

که اگر در شعرت نکته ای اوردم . انتقادی کردم.

 

به خدا دلگیرم  از تمام دنیا  از خیال و از رویا

 

به خدا دلگیرم  به خدا من سیرم من جوانی پیرم

 

زندگی رویا نیست

 

زندگی پر درد است

 

زندگی نامرد است

 

زندگی نامرد است