خداــےآ … این ســــرنوشتــے ڪـــ ہ برام بافتـــے ،
قسمتِــــ یـــــقـ ه‌اشْ یـ ه خورده تنگـ ه !!!
قربــــــونْ دستتــــ ، شلــــشْ کـטּ
دارم خــــفـ ه مــےشم

دارم از تــو حــرف مـــی زنــم …امــــا روحــت هـــم از نوشــــته هــایم خبــر نــدارد …

ایــــرادی نــــدارد یــادِ تــو …

به نوشتــــه هــایم رنــگـــــ مــــی دهــد …

شــایــد دیگــری بخــــواند و آرام گیــــرد ذهــــنِ پریشــــانش …

چشمـــــاتو بــــگیره و ازتــــ بـــــپرسه :” اگــــه گفتی

من کیــــم ؟؟؟تو هم دستـــــاشو بگـــیری و بـــگی :

هر کــــی هستی بـــمون خـــــیلی تـــــــــــنهام !!!

ولی من نه یکتایم نه بی همتا ، فقط تنهای تنهایم و محتاج نگاه تو…

از اینکه بعضیا نمیان سمتت ناراحت نشو
ایراد از تو نیست
مگس هیچ وقت سمت گل نمی ره
همیشه میره سمت یه چیزی مث خودش

בلم בیگر بـہ زندگے گرمـ نیست.
ماבر مے گویـב:
بایـב کمے بـہ خوבتـ برسے
اما چگونـہ
وقتے از هر طرف مے روم،
..

گفتند فراموشش کن آرام میگیری …
فراموشش کردم اما کمی قبر تنگ است !